RECREDITI

RECREDITI

inter infames habiti, unde maximi probri locô habebatur , hôc nomine notari. Recreditum certe et proditorem, synonyma facit Iohannes Villaneus, l. 7. c. 85. Recreditum et ignavum, Ioin villa, p. 38. Bractonus verbum hoc sic descripsit, l. 3. tractatu 2. c. 34. §. 2. Non sufficit, quod appellatus cognescat fuisse socium suum vel latronem vel aliquid simile adrecreantiam,nisi dicat verbum illud odiosum, quod recreantus (h. e. recreditus) sit. Ranulfus de Glanvilla illud adeo turpe iudicavit, ut ne nominare quidem voluerit, l. 2. c. 7. Significat autem vox, hominem dimicando deficientem, a verbo medii aevi Recredere, h. e. reddere, in duello seu monomachia victum se profiteri, hosti sese reddere; quod eô aevô maxime turpe habitum. Ditmarus. l. 3. ubi de duello Waldonis et Geronis, Vulneratusque in cervicem bis Waldo ardentius insequitur hostem, percutiensque ictu validô caput, prostravit eandem. Interrogatus autem Gero Comes ab eodem, si plus potuisset pugnare, coactus est, quod iam defecisset, profiteri-.-. Tunc Gero iustus decretô Iudicum et voce Imperatoris a carnifice quodam decollari, apud Car. du Fresne d. l. More e veteri Gladiatorum, apud Romanos, arena petito, de quibus supra diximus.